Pebrero 7, 2019. Huwebes. Ika-6 Linggo ng Karaniwang Panahon.
Salmo 48: Awa mo’y nagunita ko sa loob ng iyong templo.
Unang Pagbasa: Hebreo 12:18-19, 21-24
Hindi kayo lumapit sa isang bundok na nakikita, gaya ng mga Israelita sa bundok ng Sinai. Ito’y may apoy na nagliliyab at nababalutan ng dilim at malakas na hangin.
Doon ay may tunog ng trumpeta at tinig na nagsasalita. Nang ang tinig na iyon ay marinig ng mga tao, nakiusap silang tumigil na iyon ng pagsasalita sa kanila.
Talagang nakakakilabot ang kanilang natatanaw, kaya’t pati si Moises ay nagsabing, “Nanginginig ako sa takot!”
Sa halip, ang nilapitan ninyo ay ang Bundok ng Zion at ang lunsod ng Diyos na buháy, ang Jerusalem sa langit, na kinaroroonan ng di mabilang na anghel. Dumalo kayo sa masayang pagtitipon ng mga itinuring na panganay. Ang kanilang mga pangalan ay nakatala sa langit.
Lumapit kayo sa Diyos na hukom ng lahat, at sa mga espiritu ng mga taong ginawang ganap. Lumapit kayo kay Jesus, ang tagapamagitan ng bagong tipan. Ang dugo niyang dumanak ay may pangako ng mas mabubuting bagay kaysa sa isinisigaw ng dugo ni Abel.
Ebanghelyo: Marcos 6:7-13
Tinawag niya ang Labindalawa at isinugo sila nang dala-dalawa. Sila ay binigyan niya ng kapangyarihang magpalayas ng masasamang espiritu, at pinagbilinang, “Sa inyong paglalakbay, huwag kayong magdadala ng anuman, maliban sa tungkod. Huwag din kayong magdadala ng pagkain, bag, o pera.
Magsuot kayo ng sandalyas ngunit huwag kayong magdadala ng bihisan.”
Sinabi rin niya sa kanila, “Kapag kayo ay pinatuloy sa isang bahay, manatili kayo roon hanggang sa inyong pag-alis sa bayang iyon.
Kung ayaw kayong tanggapin o pakinggan sa isang bayan, umalis kayo roon at ipagpag ninyo ang alikabok sa inyong mga paa, bilang babala sa mga tagaroon.”
Humayo nga ang Labindalawa at nangaral na ang mga tao ay dapat magsisi at tumalikod sa kanilang mga kasalanan.
Pinalayas nila ang mga demonyo mula sa mga sinasapian ng mga ito; pinahiran nila ng langis ang maraming maysakit at pinagaling ang mga ito.
Pagninilay:
Ngayong araw ay nasaksihan natin ang pagtawag ni Jesus sa kanyang mga alagad. Lahat sila ay may misyon upang magpangaral at magpagaling ng may sakit. Binilinan Niya sila at sinabihang dapat walang dadalhin na anupaman maliban sa tungkod.
Sa mundo ngayon na ang dami dami nating bagay na pinagkakaabalahan, paano natin ito maiintindihan at maisasabuhay? Anong ibig sabihin ng dapat wala tayong dalhin? Isang ibig sabihin nito’y pag-iwas ng ating puso na masyadong bigyang halaga ang mga materyal na bagay.
Ang pagsunod na walang dalhin ay nagsasabing may tiwala tayo na magbibigay ang Panginoon sa atin kung ano ang ating kailangan sa oras na kailangan natin ito.
Marahil mahirap ito sa paningin ng iba. Mahirap ito kung ipipilit natin ang ating mga sariling kagustuhan kaysa sa gusto ng Diyos na ibigay natin ang lahat ng inaalala natin sa Kanya. Ngunit sa ating mga buhay ngayon ay kailangan nating mas suriin ang ating mga sarili upang mas maintindihan natin ang mensahe ng Diyos sa atin tulad ng mga alagad ni Jesus.
Tanungin natin ang ating mga sarili “Diyos pa ba ang pinakamahalaga sa aking buhay?” O baka sa sobrang dami nating dala sa ating paglalakbay dito sa buhay ay naisantabi na natin ang Diyos at nabulag na tayo sa makamundong bagay?
Maraming mga taong ni hindi man lang makadalo sa Banal na Misa isang oras lamang mula sa isang daan animnapu’t walong oras na ibinibigay ng Panginoon sa atin sa isang linggo ay ipinagpapalit pa sa paggawa ng ibang bagay. Naglalaba, naglilinis, pumupunta sa kung anu-anong gathering, natutulog. Ang mga ito’y hindi masama ngunit masama kung naipapagpalit natin sa Panginoon na siyang dapat na pinakamahalaga sa ating lahat.
Gaano na tayo naging abala sa mga bagay dito sa lupa na hindi naman nagtatagal kaysa sa bagay ukol sa Kaharian ng Diyos na siyang magiging ating buhay na walang hanggan? Ngunit kung magsasakripisyo tayo ng kahit kaunti lamang ay anong laki ng ating matatanggap na gantimpala sa Panginoon sa kanyang takdang panahon.
Mga kapatid, bilang mga Kristiyano at tagapagmana ng Kaharian ng Diyos sa pamamagitan ni Cristo, wala nang ibang mas mahalagang tungkulin para sa atin kundi sundin ang ating Panginoon sa lahat ng oras. Sa bawat tawag Niya na dapat nating pakinggan sa katahimikan ng ating puso at sa ating pagdarasal. Naririnig pa ba natin ang kanyang tawag? Paano kaya natin maririnig ang tawag ng Panginoon kung tayo mismo ay napakaingay ng paligid at loob ng ating puso dahil abala ang ating isip, puso at diwa sa mga bagay na makamundo?
Tanungin ang ating mga sarili ngayong araw na ito, ano ang dapat nating iwanan upang mas mayakap natin ang plano at pag-ibig ng Diyos para sa atin. Pagnilayan at ipanalangin natin ito. Amen. +
Pagpalain nawa tayo ng Mapagmahal at Makapangyarihang Diyos ngayon at magpakailanman. Amen +
Maraming Salamat sa Inyong Pagsubaybay!
Tulungan ninyo kaming ipamahagi ang Salita ng Diyos sa pamamagitan ng pag-CLICK at SHARE nito. I-TAG na rin ang inyong mga kaibigan sa post na ito!
Copyright Reflections Written By: Admin. FMM Francesca Maria Margarita
