Abril 11, 2019. Huwebes. Ika-5 Linggo ng Kwaresma.
Salmo 105: Nasa isip ng Maykapal ang tipan Niya kailanman.
Unang Pagbasa: Genesis 17:3-9
Pagkarinig nito’y nagpatirapa si Abram. Sinabi pa sa kanya ng Diyos, “Ito ang aking tipan sa iyo: Ikaw ay magiging ama ng maraming bansa.
Hindi na Abram ang itatawag sa iyo kundi Abraham, sapagkat ngayo’y ginagawa kitang ama ng maraming bansa. Pararamihin ko nga ang iyong lahi at magtatatag sila ng mga bansa; at may magiging hari sa kanila.
“Tutuparin ko ang aking pangako sa iyo at sa iyong lahi habang panahon, at ako’y magiging Diyos ninyo.
Ibibigay ko sa iyo at sa iyong magiging lahi ang lupaing ito ng Canaan na iyong tinitirhan ngayon bilang isang dayuhan. Ito ang magiging pag-aari nila sa habang panahon, at ako ang kanilang magiging Diyos.”
Sinabi pa ng Diyos kay Abraham, “Ikaw at ang lahat ng susunod mong salinlahi ay dapat maging tapat sa ating kasunduan.
Ebanghelyo: Juan 8:51-59
Pakatandaan ninyo: ang tumutupad ng aking salita ay hindi mamamatay kailanman.”
Sinabi ng mga Judio, “Ngayo’y natitiyak naming sinasapian ka nga ng demonyo. Namatay si Abraham at ang mga propeta, ngunit sinasabi mong hindi mamamatay kailanman ang sinumang tumutupad ng iyong aral.
Mas magaling ka pa ba kaysa sa aming amang si Abraham? Siya’y namatay, gayundin ang mga propeta. Ano ba ang palagay mo sa iyong sarili?”
Sumagot si Jesus, “Kung ako ang nagpaparangal sa aking sarili, walang kabuluhan iyon. Ang nagpaparangal sa akin ay ang aking Ama at sinasabi ninyong siya ang inyong Diyos.
Hindi ninyo siya kilala, ngunit siya’y kilala ko. Kung sasabihin kong hindi ko siya kilala, ako’y magiging sinungaling na tulad ninyo. Subalit kilala ko siya at sinusunod ko ang kanyang sinasabi.
Natuwa ang inyong amang si Abraham nang malaman niyang makikita niya ang araw ng aking pagdating. Nakita nga niya ito at siya’y nagalak.”
Dahil dito’y sinabi sa kanya ng mga Judio, “Wala ka pang limampung taóng gulang, paano mo masasabing nakita mo na si Abraham?”
Sumagot si Jesus, “Pakatandaan ninyo: bago pa ipinanganak si Abraham, ‘Ako ay Ako Na’.”
Nagsidampot sila ng bato upang siya’y batuhin, ngunit nagtago si Jesus at lumabas ng Templo.
Pagninilay:
Ang ‘di pagkamatay ng tinutukoy ni Jesus ay hindi ang pagkamatay ng katawan, subalit ng ating kaluluwa. Kung mamatay man ang katawang lupa, ang kaluluwa ay nananatiling buhay kasama ng Diyos kung tayo’y nanatili sa kanya hangang huli. Mayroon tayong pangakong buhay na walang hanggan kung tayo’y maniniwala dito at gagawa ng mabuti para makamit ang pangakong ito hanggang huli.
Hindi ito naiintindihan at pinaniniwalaan ng mga taong sa mundong materyal at sa nakikita lamang nakatuon ang isip. Makasarili. Mapagmataas. Mapanghusga. Tulad ng mga hudyo noon na hindi naniniwala kay Jesus, napakarami rin sa atin ang ganito hanggang ngayon. Magtaka na tayo kung tayo’y nagiging puno ng poot imbes na puno ng kaligayahan. Baka akala nati’y malapit tayo sa Panginoon ngunit napapalayo na pala.
Tinatawag tayo upang mahalin at tanggapin ang kapwa kahit sa kabila ng pagkakasakitan at kamalian. Hindi ang husgahan at laitin ang ating mga kapatid. Alin sa dalawang landas na ito ang iyong tinatahak? Malamang ay panahon na upang tingnan natin ang ating sarili kung saan tayo nagkamali at magbalik-loob sa Diyos. Gusto niyang tayo’y magmahal at magtulungan upang makuha ang pangako niya na buhay na walang hanggan. Ito ang nararapat dahil tayo ay iisang pamilya lamang. Akayin natin ang isa’t-isa sa Diyos.
Wala nang buhay na walang hanggan para sa ilan. Wala ring kamatayang walang hanggan kaya sila’y mga kampante na sa buhay dito sa lupa. Hahayaan na lamang ba natin sila na tahakin ang landas ng kamatayan? Ipanalangin natin ang mga taong nalalayo sa Diyos lalo na ang mga pinakamalalapit sa atin.
Tayo kaya, ano ang pinaniniwalaan natin?
Hanggang ngayon ba sa ating buhay ay nagiging sandigan natin ang paniniwalang may buhay pa sa kabila, upang pasanin natin ang mga hirap na dinaranas natin ngayon?
Ang pag-asa at paniniwalang ito ang magbibigay sa atin ng lakas dahil alam nating kahit may dalamhati man tayo sa ngayon sa namayapang kaibigan o kaanak, makikita din natin sila balang araw at magsasama tayo sa piling ng Diyos.
Ito rin ang magtutulak sa ating puso upang magpatawad dahil naniniwala tayong walang makakatakas sa hustisya ng Diyos dito man o hanggang sa kabilang buhay.
Lalo na at higit na mahalaga, ito rin ang maglalagay sa ating puso ng takot sa Diyos. Isang malakas at matibay na pundasyon upang gumawa ng mabuti, sumunod sa kanya at huwag magkasala. Dahil gusto nating sumunod sa Panginoon kahit gaano kahirap basta’t naniniwala tayong may gantimpala tayo na walang hanggan. Isang kaligayahang hindi natatapos.
Ibaba natin ang ating sarili sa Diyos. Aminin natin ang ating mga pagkakasala sa kanya. Upang siya’y ating maging lakas at puspusin niya tayo ng grasya upang patuloy na maniwala at kumapit sa kanya sa gitna ng mga hirap na ating dinaranas. Amen. +
Pagpalain nawa tayo ng Mapagmahal at Makapangyarihang Diyos ngayon at magpakailanman. Amen +
Maraming Salamat sa Inyong Pagsubaybay!
Tulungan ninyo kaming ipamahagi ang Salita ng Diyos sa pamamagitan ng pag-CLICK at SHARE nito. I-TAG na rin ang mga kaibigan sa post na ito!
Copyright Reflections Written By: FMM. FrancesMaryMargaret.
