Oktubre 25, 2018. Huwebes. Ika-29 Linggo ng Karaniwang Panahon.
Salmo 33: Awa’t pag-ibig ng Diyos sa sangkalupaa’y lubos.
Unang Pagbasa: Efeso 3:14-21
Dahil dito, ako’y lumuluhod sa Ama, na siyang pinagmulan ng bawat sambahayan sa langit at sa lupa. Idinadalangin kong palakasin niya ang inyong buhay espirituwal ayon sa kanyang kayamanan at kadakilaan sa pamamagitan ng kanyang Espiritu.
Nawa’y manatili si Cristo sa inyong mga puso sa pamamagitan ng inyong pananalig sa kanya. Dalangin ko na ang lahat ng inyong gawain ay nag-uugat sa pag-ibig upang lubusang maunawaan ninyo, kasama ng mga hinirang ng Diyos, kung gaano kalawak, gaano kahaba, gaano kataas, at gaano kalalim ang kanyang pag-ibig.
At nawa’y malaman ninyo ang buong pag-ibig ni Cristo na hindi kayang abutin ng pag-iisip upang kayo’y mapuspos ng kapuspusan ng Diyos.
Sa kanya na makakagawa nang higit pa kaysa maaari nating hilingin at isipin, sa pamamagitan ng kanyang kapangyarihang naghahari sa atin; sa kanya ang kaluwalhatian sa pamamagitan ng iglesya at ni Cristo Jesus magpakailanman! Amen.
Ebanghelyo: Lucas 12:49-53
“Naparito ako upang magdala ng apoy sa lupa at sana’y nagliliyab na ito! May isang bautismo na dapat kong danasin, at ako’y nababagabag hangga’t hindi ito nagaganap.
Akala ba ninyo’y naparito ako upang magdala ng kapayapaan sa lupa? Sinasabi ko sa inyo, hindi kapayapaan ang dala ko kundi pagkabaha-bahagi.
Mula ngayon, ang lima sa isang sambahayan ay mahahati, tatlo laban sa dalawa at dalawa laban sa tatlo.
Ang ama laban sa anak na lalaki,
at ang anak na lalaki laban sa ama;
ang ina laban sa anak na babae,
at ang anak na babae laban sa ina;
ang biyenang babae laban sa manugang na babae,
at ang manugang na babae laban sa biyenang babae.”
Pagninilay:
Sa Ebanghelyo ngayong araw, ay nagsalita si Jesus ng tila nakakalito sa ilan. Hindi ba’t si Jesus mismo ang Prinisipe ng Kapayapaan? Bakit ngayon ay kabaliktaran ang kanyang sinasabi?
Hindi ito dapat na iniintindi ng literal. Ngunit kailangan nating intindihin ng mas malalim kung bakit ito nasabi ni Jesus. Samakatwid ang mundo ay nahahati sa dalawa. Mayroon laging nagtutunggali. Ang mabuti laban sa masama. Ang masama laban sa mabuti. Iba-ibang paniniwala at ideolohiya sa buhay. Ngunit sa lahat ng kaguluhang ito, si Jesus ang nagiisang Daan, Katotohanan at ang Buhay. Mapalad ang mga taong sa kanya ang sentro ng buhay. Lahat ng bagay dito sa mundo ay lumilipas pero hindi ang katotohanan na sinasabi ng Diyos sa atin sa kanyang mga Salita.
Ngunit lahat ng ating bagay na pinaniniwalaan at hindi kadasalan naiintindihan ng iba. Kahit pa minsan ang ating mga mahal sa buhay. Kung tayoy’ mayroong ipinaglalaban, tiyak, mayroong sasalungat sa atin. At gayun din naman ang iba na mayroong ding ibang pananaw.
Kung tayo’y matatag at ipinaglalaban ang pananampalataya sa mga kalaban at sumasalungat – kahit pa ang ating sariling pamilya o kaanak, ay hindi maaring hindi danasin ang pag-uusig at maging ang pangungutya. Ang tanong ay, handa ba tayong danasin ito alang-alang kay Cristo? O mas gusto nating manatili sa huwad na kapayapaan ng mundo? Patuloy ba nating itatago ang ating pananampalataya, o ikahihiya ang pagmamahal natin sa Diyos dahil ang iba’y hindi ito naiintindihan? O ipagtatanggol ito sa lahat dahil buong tiwala tayo sa Diyos na ating pinaniniwalaan? Ano ang ating pipiliin?
Ang pagsunod kay Cristo ay may kaakibat na responsibilidad- ang paghahayag ng katotohanan maging sa ating minamahal at pagtatanggol nito.
Kung hindi natin ito nararanasan, tangunin natin ang ating sarili, kung mainit pa ba ang ating pagtingin sa ating Diyos at sa paggawa ng ating tungkulin bilang mga Katoliko? O baka naman, tayo’y nanlalamig na?
Mas handa tayong mahalin dapat ang Diyos higit sa lahat, kahit pa kailangan iwanan ang mga magulang, anak, kapatid, o sino pa. Iwan hindi lang sa pisikal. Ngunit sa kamalayan na ating inaalagaan sa ating mga isip at puso. Lalo na kung sila ay nagiging balakid sa pag-ibig at pananampalataya natin sa Diyos. Mas dapat natin silang ipanalangin at akayin muli pabalik sa Panginoon kung ganito.
Ito ang una sa dalawang pinakamahalagang kautusan ng Diyos sa atin – ang Siya’y mahalin, higit sa lahat. Matapos ay ang mahalin ang ating kapwa, kahit ang ating mga kaaway. Kung sumusunod na lamang tayo sa agos ng mundo, at tila ayos ang lahat, dito na tayo magtaka kung si Cristo pa ba ang ating sinusundan.
Dahil alam nating ang daan sa kanyang pangakong buhay na walang hanggan ay ang daan ng krus. Hindi ito ang daan ng mundo. Kung umaayon na lamang tayo sa takbo ng mundo at hindi sa Diyos, magtanong na tayo sa ating sarili at ipanalanging tayo’y sana’y laging nakalinya sa kanyang kalooban at daan na inihanda para sa atin. Pagnilayan natin ito.
Panalangin: Panginoon, bigyan mo kami ng katatagan ng loob sa panahong kami’y napanghihinaan ng loob o sa mga pagkakataong hindi na namin namamalayan kung saan kami tutungo. Minamahal ka namin at gusto naming ika’y sundan hanggang huli. Maria, aming ina at San Jose, ipanalangin mo kami kay Jesus. Amen. +
Pagpalain nawa tayo ng Mapagmahal at Makapangyarihang Diyos ngayon at magpakailanman. Amen +
Maraming Salamat sa Inyong Pagsubaybay!
Tulungan ninyo kaming ipamahagi ang Salita ng Diyos sa pamamagitan ng pag-CLICK at SHARE nito. I-TAG na rin ang inyong mga kaibigan sa post na ito!
Copyright Reflections Written By: Admin. FMM Francesca Maria Margarita
