Kung may isang bagay akong gusto matanggap ngayong taon, ito ay ang kumpil o ang sacrament of confirmation. Ito ay dahil sa gusto ko pa mas mapalalim ang relasyon ko sa Diyos sa pamamagitan ng pagpapalakas ng Banal na Espiritu Santo sa mga regalo na binigay Niya sa akin, simula pa lamang noong ako’y nabautismuhan. Makikita natin sa Catechism of the Catholic Church (CCC) ang epekto sa mga Kristyanong makakatanggap ng kumpil.
“1303 From this fact, Confirmation brings an increase and deepening of baptismal grace:
– it roots us more deeply in the divine filiation which makes us cry, “Abba! Father!”;117
– it unites us more firmly to Christ;
– it increases the gifts of the Holy Spirit in us;
– it renders our bond with the Church more perfect;
– it gives us a special strength of the Holy Spirit to spread and defend the faith by word and action as true witnesses of Christ, to confess the name of Christ boldly, and never to be ashamed of the Cross:
1304 Like Baptism which it completes, Confirmation is given only once, for it too imprints on the soul an indelible spiritual mark, the “character,” which is the sign that Jesus Christ has marked a Christian with the seal of his Spirit by clothing him with power from on high so that he may be his witness [1].”
Ang tanong, saan natin makikita na bibigyan tayo ng “mark” o “seal” mula sa Banal na Espiritu Santo? Makikita natin ito sa sa Ephesians 4:30. Ayon kay San Pablo,
Efeso 4:30
30 At huwag ninyong saktan ang kalooban ng Espiritu Santo, sapagkat siya ang tatak ng Diyos sa inyo, ang katibayan na kayo’y tutubusin pagdating ng takdang araw.
Ngunit, kahit makikita natin sa Ephesians ang regalo na makukuha natin mula sa Espiritu Santo, hindi nito binanggit kung kailan nga ba natin matatanggap ang tatak o “seal” mula sa Diyos. Para sa maraming Evangelical Christians at Fundamentalists, ito ay matatanggap kung tatanggapin natin si HesuKristo bilang ating personal na Taga-pagligtas. Hindi ko sinasabi na mali ang paniniwala ng ilang mga Kristyano tungkol sa kahalagan ng pagkakaroon ng personal na relasyon kay Kristo. Sa katotohanan, dapat ay ganito nga ang ginagawa natin. Ngunit, naniniwala ako na matatanggap natin ang tatak ng Diyos kung matatanggap natin ang sacrament of confirmation at makikita rin natin ito sa ilang bahagi ng Bibliya.
Mga Gawa 8:14-17
14 Nang mabalitaan ng mga apostol sa Jerusalem na tinanggap ng mga Samaritano ang salita ng Diyos, isinugo nila roon sina Pedro at Juan. 15 Pagdating doon, ipinanalangin ng dalawang apostol ang mga Samaritano upang sila’y tumanggap din ng Espiritu Santo, 16 sapagkat hindi pa ito bumababa sa kaninuman sa kanila. Sila’y nabautismuhan pa lamang sa pangalan ng Panginoong Jesus. 17 Ipinatong nina Pedro at Juan ang kanilang kamay sa mga Samaritano at tumanggap ang mga ito ng Espiritu Santo.
Kung makikita natin, sa verse 14, tinanggap na ng mga Samaritano ang salita ng Diyos. Ibig sabihin, tinanggap na nila si Kristo bilang kanilang taga-pagligtas. At, kahit ganoon, binanggit sa verse 16 na hindi pa bumababa ang Espiritu Santo sa kanila. Natanggap lamang nila ang regalo mula sa Espiritu Santo matapos nilang mabautismuhan at matapos ipatong ni San Pedro at San Juan ang kanilang kamay sa kanila. Ito ang nangyayari sa lahat ng nakakatanggap ng kumpil, simula pa lang sa panahon ng mga apostol, hanggang ngayon.
Ang sacrament of confirmation ay napakahalagang regalo mula sa Diyos upang tayo’y mas maging matatag bilang mga Kristyano. Bilang mga Katoliko, may oportunidad tayo upang mas mapalayo ang ating pananampalataya sa pamamagitan ng sacrament of confirmation. Sa mga nangangailangan ng inspirasyon sa pagtanggap ng sakramento o sa pagsasabuhay nito, magandang marinig natin ang sinabi dito ni St. Therese of the Child Jesus sa araw ng kanyang kumpil.
“I prepared myself with the greatest care for the coming of the Holy Ghost; I could not understand anyone not doing so before receiving this Sacrament of Love…How happy I felt! Like the Apostles, I looked with joy for the promised Comforter, gladdened by the thought that I should soon be a perfect Christan, and have the holy Cross, the symbol of this wondrous Sacrament, traced upon my forehead for eternity. I did not feel the mighty wind of the first Pentecost, but rather the gentle breeze which the prophet Elias heard on Mount Horeb. On that day I received the gift of fortitude in suffering—a gift I needed sorely, for the martyrdom of my soul was soon to begin [2].”
