Hulyo 22, 2018. Ika-16 Linggo sa Karaniwang Panahon.
Salmo 23: Pastol ko’y Panginoong D’yos, hindi ako magdarahop.
Unang Pagbasa: Jeremias 23:1-6
Paparusahan ni Yahweh ang mga namumunong walang malasakit sa kanilang mga nasasakupan at pinababayaang ang mga ito ay magkawatak-watak at mamatay. Ito ang sabi ni Yahweh, ang Diyos ng Israel, tungkol sa mga pinunong nangangalaga sa kanyang bayan:
“Pinapangalat ninyo at ipinagtabuyan ang aking kawan. Hindi ninyo sila binantayan kaya kayo’y paparusahan ko dahil sa inyong ginawang ito. Ako na ang magtitipon sa mga nalabi sa aking mga tupa mula sa lahat ng lupaing pinagtapunan ko sa kanila. Ibabalik ko sila sa kanilang tinubuang lupa, at sila’y muling darami. Hihirang ako ng mga tagapangunang magmamalasakit at mangangalaga sa kanila. Hindi na sila muli pang daranas ng takot at pag-aalala, at wala nang maliligaw kahit isa. Akong si Yahweh ang maysabi nito.”
“Nalalapit na ang araw,” sabi ni Yahweh, “na pipili ako ng isang matuwid na Sanga na magmumula sa lahi ni David, isang hari na mamamahala ng buong karunungan. Paiiralin niya sa buong lupain ang katarungan at katuwiran. Magiging ligtas ang Juda sa panahon ng kanyang pamamahala, at ang Israel ay mapayapang mamumuhay. Ito ang pangalang itatawag sa kanya: ‘Si Yahweh ang ating katuwiran.’”
Ikalawang Pagbasa: Efeso 2: 13-18
Ngunit ngayon, dahil sa inyong pakikipag-isa kay Cristo Jesus, kayo na dati’y malayo sa Diyos ay inilapit sa pamamagitan ng dugo ni Cristo. Sapagkat si Cristo mismo ang nagbigay sa atin ng kapayapaan dahil ang mga Judio at ang mga Hentil ay kanyang pinag-isa. Sa pamamagitan ng kanyang katawan, pinawi niya ang alitan na parang pader na naghihiwalay sa atin.
Pinawalang-bisa niya ang Kautusang pawang mga utos at alituntunin upang ang mga Judio at mga Hentil ay maging iisang bayan na lamang, at sa ganito’y maghari ang kapayapaan.
Sa pamamagitan ng kanyang kamatayan sa krus, winakasan niya ang kanilang alitan, pinagkasundo sila sa Diyos at pinagbuklod sa iisang katawan. Naparito nga si Cristo at ipinangaral niya sa lahat ang Magandang Balita ng kapayapaan, sa inyong mga Hentil, at sa inyong mga Judio. Dahil kay Cristo, tayo’y kapwa nakakalapit sa presensya ng Ama sa pamamagitan ng iisang Espiritu.
Ebanghelyo: Marcos 6:30-34
Bumalik kay Jesus ang mga apostol at iniulat nila sa kanya ang lahat ng kanilang ginawa at itinuro. Subalit napakaraming taong dumarating at umaalis, at hindi na nila makuhang kumain. Kaya’t sinabi ni Jesus sa mga alagad, “Magpunta tayo sa isang lugar na kung saan maaari tayong makapagsarilinan, at upang makapagpahinga kayo nang kaunti.” Umalis nga silang sakay ng isang bangka, at nagpunta sa isang ilang na lugar.
Ngunit maraming nakakita sa kanilang pag-alis at nakaalam kung saan sila pupunta. Kaya’t ang mga tao mula sa lahat ng bayan ay patakbong pumunta sa lugar na iyon at naunahan pa nila sila Jesus. Pagbaba ni Jesus sa bangka, nakita niya ang napakaraming tao. Nahabag siya sa kanila sapagkat para silang mga tupang walang pastol, kaya’t sila’y tinuruan niya ng maraming bagay.
Pagninilay:
Tayo ay ang mga tupa at ang Panginoon naman ang ating Pastol. Siya ang ating Mabuting Pastol. Napakagandang pagnilayan ang pagiging isang Mabuting Pastol ng ating Panginoon. Tila ba napakabanayad, pinakaligtas sa piling ng Panginoon. Mula sa kanyang proteksyon ay walang makakagaw sa atin. Kahit ano pa ang mangyari, tiyak tayo ay maliligtas. Kung hahanapin natin siya tulad ng paghahanap ng mga tao sa kanya, kaawaan niya tayo at kalulugdan. Kaya nga nakakalungkot kung maging masyado nang mapagmataas ang mga tao at sasabihing “hindi na kailangan ng Diyos”. Ngunit ang totoo kung wala ang Diyos ay wala rin tayong lahat. Kung wala ang Panginoon, tayo ay mga “ligaw” na nilalang, mga bulag, pipi at mga bingi.
Ang Diyos nga rin ang ating ehemplo kung tatanunging paano ba maging tulad ng isang Mabuting Pastol? Bilang isang Kristiyano o mga taga-sunod ni Cristo, isa ito sa mga dapat nating bauunin sa ating pang-araw araw na pamumuhay. Paano maging patuloy na imahe at kawangis ng ating Panginoon sa araw-araw na buhay. Ang ibig sabihin ng pagiging pastol ay pagiging lider. Matatandaang tayo rin ang pastol sa ating kanya-kanyang paraan, sa bahay man, sa opisina o eskwela Sa unang pagbasa, natunghayan natin kung paanong lubos na nagmamahal ang Diyos sa kanyang mga tupa. Noong marami ang mga pinuno at propeta noon na nangliligaw ay nagalit ito at nahabag naman sa mga naapi. Ang isang pastol ay palaging nakatingin, alam ang kanyang ginagawa at mga nangyayari sa paligid. Tayo rin, bilang taga-sunod ni Cristo ay kailangang may malasakit sa ating kapwa. Hindi nagbibingi-bingihan o nagbubulag-bulagan. Sa halip, ay nangunguna sa panahon ng sakuna at kailangan.
Hindi makasarili kundi makatao at makakalikasan. Tulad ni Cristo na namatay upang tayo ay gawing isang kawan. Pansinin na kung wala ang Panginoon sa ating buhay tayo’y mga mahihina. Kaunting problema lamang ay malulunod tayo agad kung Siya’y wala sa ating buhay. Madaling mabagabag, magulumihanan. Hindi makatagpo ng kapayapaan. Ganoon din ang isang bansa o isang pamayanan na nakalimot na sa totoong Diyos at sa Kanyang Mabuting Salita. Marahil ang mga yaman at makamundong bagay ay kayamanan para sa iba ngunit para sa ating mga sumasampalataya kay Cristo alam natin ang tunay na kayamanan ay hindi rito sa mundo. Para makamtan ito kailangan natin ng Mabuting Pastol at ito ay si Cristo.
Noong siya’y nabubuhay pa lamang halos hindi makapahinga at makakain kakagawa ng kalooban ng Panginoon. Sobrang daming mga may-sakit at may kailangan mga naghihintay ng lunas at paggaling sa kanilang mga iniinda. Iilan kaya sa atin ngayon ay bukas ang puso sa awa kahit kaunting pagbibigay o maliit na sakripisyo ng sariling kaginhawaan para makatulong ng iba? O sadya na lamang tayong nakakulong sa ating sariling komportableng buhay?
Hanggang ngayon sa ating panahon ay parami nang parami ang mga taong nangangailangan ng pagpapagaling at tulong. Sa dami ng mga makabagong teknolohiya, mga gamot at iba pang paraan na dulot ng siyensa at modernisasyon at huwag din nating kalimutan na may isa pa ring higit na pinakamakapangyarihang may dulot ng lahat.
Kung tayo ay pagod, maari tayong magpahinga sa ating Panginoon. Sa pananalangin ay maari nating ibuhos ang ating mga puso sa kanya at tumigil panandali sa ating napakaabalang mundo at pamumuhay. Huwag nawa nating kalimutan ang Diyos, sa halip ay isama natin siya araw-araw dahil Siya lamang ang ating Mabuting Pastol. Wala nang iba.
Panalangin: Panginoon, aking Pastol, kunin mo ang lahat ng aking mga inaalala. Sa simula ng bagong linggo ay hayaan mo nawa akong manatili sa iyong piling. Kahit anong mangyari at sa lahat ng kaganapan sa buhay ay ang kapayapaan at kalooban mo nawa ang maghari, kung saan may ligayang hindi napapatid.
Hinihiling naming ito sa iyong Matamis na Ngalan at sa tulong
ng panalangin ni Maria, aming ina. Amen. +
Pagpalain nawa tayo ng Mapagmahal at Makapangyarihang Diyos ngayon at magpakailanman. Amen +
Maraming Salamat sa Inyong Pagsubaybay!
Tulungan ninyo kaming ipamahagi ang Salita ng Diyos sa pamamagitan ng pag-CLICK at SHARE nito. I-TAG na rin ang inyong mga kaibigan sa post na ito!
Copyright Reflections Written By: Admin. FMM Francesca Maria Margarita
