Setyembre 22, 2018. Sabado. Ika-24 Linggo ng Karaniwang Panahon.
Salmo 56: Sa harap mo ay lalakad akong taglay ang liwanag.
Unang Pagbasa: 1 Corinto 15:35-37, 42-49
Subalit maaaring may magsabi: Papaano ibinabangon ang mga patay? At ano ang magiging katawan nila? Ikaw na hangal, anuman ang iyong itanim, hindi ito mabubuhay maliban ito ay mamatay. Anuman ang iyong itanim, hindi mo itinatanim ang magiging katawan noon. Ang itinatanim ay ang butil, ito ay maaaring butil ng trigo o anumang ibang butil.
Ganito rin nga ang pagkabuhay muli ng mga patay. Ito ay inililibing sa kabulukan, ito ay ibinabangon sa walang kabulukan. Ito ay inililibing sa walang karangalan, ito ay ibinabangon sa kaluwalhatian. Ito ay inililibing sa kahinaan, ito ay ibinabangon sa kapangyarihan. Ito ay inihasik na likas na katawan, ito ay babangon na espirituwal na katawan.
Mayroong likas na katawan at mayroong espirituwal na katawan. Gayundin ang nasusulat: Ang unang tao na si Adan ay naging buhay na kaluluwa. Ang huling Adan ay espiritu na nagbibigay buhay.
Hindi una ang espirituwal kundi ang likas, pagkatapos ay ang espirituwal. Ang unang tao ay mula sa lupa, gawa sa alabok. Ang ikalawang tao ay ang Panginoon na mula sa langit.
Kung ano siya na gawa sa alabok, gayundin sila na mga gawa sa alabok. Kung ano siya na panlangit, gayundin sila na panlangit. Kung paano natin tinataglay ang anyo ng gawa sa alabok, gayundin natin tataglayin ang anyo ng nagmula sa langit.
Ebanghelyo: Lucas 8:4-15
Nagtipun-tipon ang napakaraming mga tao at ang mga nanggaling sa bawat lungsod ay pumunta sa kaniya. Nagsalita siya sa pamamagitan ng talinghaga. Ang manghahasik ay lumabas upang ihasik ang kaniyang binhi. Sa kaniyang paghahasik ang ilan ay nahulog sa tabi ng daan at ito ay naapakan. Ito ay kinain ng mga ibon sa langit.
Ang iba ay nahulog sa bato. Nang ito ay umusbong, ito ay natuyo dahil sa kakulangan ng hamog. Ang iba ay nahulog sa dawagan. Kasabay nitong umusbong ang mga dawag at ito ay nasiksik ng mga dawag. Ang iba ay nahulog sa matabang lupa. Umusbong ang mga ito at namunga ng isang daan.
Pagkasabi niya ng mga bagay na ito, sumigaw siya: Ang may pandinig ay makinig.
Tinanong siya ng kaniyang mga alagad: Ano kaya ang kahulugan ng talinghagang ito? Sinabi niya: Ipinagkaloob sa inyo ang makaalam ng mga hiwaga ng paghahari ng Diyos ngunit sa iba ay nagsalita ako sa pamamagitan ng mga talinghaga.
Ito ay upang sa pagtingin ay hindi sila makatalos
at sa pagdinig ay hindi sila makaunawa.
Ngayon, ang talinghaga ay ito: Ang binhi ay ang Salita ng Diyos. Ang mga nasa tabing-daan ay ang mga nakikinig. Dumating ang diyablo at kinuha ang salita mula sa kanilang mga puso. Ito ay upang hindi sila sumampalataya at maligtas.
Ang mga nasa bato ay sila, na nang makarinig ay may kagalakang tinanggap ang salita. Ang mga ito ay walang mga ugat na sa ilang panahon ay sumampalataya. Sa panahon ng pagsubok sila ay lumayo.
Ngunit ang mga nahulog sa dawag ay sila na mga nakarinig. At nang sila ay humayo, sila ay nasakal ng mga kabalisahan at mga kayamanan at mga kasiyahan ng buhay. Hindi sila lumago.
Ang mga nahulog sa matabang lupa ay ang mga nakarinig ng salita at tumanggap nito. Tinanganan nila ito na may marangal at mabuting puso. Sila ay nasumpungang may pagtitiis.
Pagninilay:
Magandang pagnilayan sa Ebanghelyo ngayong araw, anong uri ng lupa kaya ang aking puso? Suriin natin ang ating sarili. “Ako ba ay madaling mapanghinaan ng loob kung may pagsubok? O ako ba ay nakakalimot agad sa Salita ng Diyos?”
Lahat tayo ay may kanya-kanyang kahinaan at maraming balakid na dinaranas para maramdaman ang pagmamahal ng Diyos sa atin. Isang pag-ibig na hindi natitinag o nawawala ng kahit anong pagsubok sa buhay. Ngunit lahat tayo bilang Kristiyano ay dapat na magsikap sa araw-araw upang maging isang mabuting lupa.
Tayong mga Pilipinong Katoliko ay malakas ang debosyon sa Mahal na Birheng Maria. Siya ang pinakamagandang ehemplo ng isang mabuting lupa. Nakikinig sa Salita ng Diyos, pinaniniwalaan at pinanghahawakan ito hanggang sa dulo. Kahit pa siya’y sinubok din ng ilang beses bilang Ina ng Diyos lalo na noong nagpakasakit si Jesus at namatay, hindi niya binitawan ang kanyang tiwala sa Panginoon at sa pangako nitong mabubuhay muli.
Sa ganito ring paraan, bilang matabang lupa, tayo rin dapat ay magtiwala sa Panginoon anumang pagsubok ang ating kaharapin. Manalig tayo kahit minsan ay mukhang hindi maganda ang mga nangyayari sa ating buhay ay tutulungan tayo ng Panginoon at gagawin niyang bago ang lahat.
Nagsisimula ito sa pakikinig ng mabuting balita gamit ang puso. Kapag ka nagsisimba o tuwing nagbabasa ng Salita ng Diyos, atin itong namnamin at lasapin na parang pagkain. Ibigay natin ang buo nating atensyon upang ito ay tumubo sa ating puso.
Pagkatapos ng misa o ng pananalangin sa Salita ng Diyos ito ay pagnilayan natin sa buong araw, “Paano ko magagawa ang sinabi ng Diyos sa akin?” Lahat ng ating kilos at bawat desisyon sana ay maging gabay natin ang ebanghelyo. Matapos ay makikita natin unti-unti tayong nababago, hindi ng ating sariling kakayanan, ngunit ng Diyos mismo na buhay sa Kanyang mga Salita.
Paano ito mananatili sa atin, kung sa unang hakbang pa lamang na pakikinig ay hindi na natin nagagawa?
Simulan nating makinig nang puso ang ating ginagamit. May pang-unawa at malasakit sa lahat at nang tayo ay mamunga ng mabubuting gawa sa ating kapwa. Diyos ang ating magiging gabay sa lahat.
Panalangin: Jesus, Kami ay Nananalig sa Iyo.
Pagpalain nawa tayo ng Mapagmahal at Makapangyarihang Diyos ngayon at magpakailanman. Amen +
Maraming Salamat sa Inyong Pagsubaybay!
Tulungan ninyo kaming ipamahagi ang Salita ng Diyos sa pamamagitan ng pag-CLICK at SHARE nito. I-TAG na rin ang inyong mga kaibigan sa post na ito!
Copyright Reflections Written By: Admin. FMM Francesca Maria Margarita
