TODAY’S GOSPEL REFLECTIONS on DCF: “Ang Katapatan sa Ating mga Gawain”
Agosto 13, 2018. Ika-19 Linggo ng Karaniwang Panahon.
Salmo 148: Ang kadakilaan ng D’yos sa lupa’t langit ay lubos.
Unang Pagbasa: Ezekiel 1:2-5, 24-28
Ikalimang araw noon ng ikaapat na buwan ng ikalimang taon ng pagkatapon kay Haring Jehoiakin. Ako na isang pari at anak ni Buzi ay nasa Babilonia sa baybayin ng Ilog Kebar nang magpahayag sa akin si Yahweh.
Nang ako’y tumingala, naramdaman ko ang malakas na hanging nagmumula sa hilaga at nakita ko ang makapal na ulap na naliligid ng liwanag. Tuwing kikidlat, may isang bagay na kumikislap, parang makinang na tanso. Sa sentro ng bagyong ito, may apat na nilalang na buháy na anyong tao.
Nang sila’y lumipad, parang lagaslas ng malaking baha ang dinig ko sa pagaspas ng kanilang mga pakpak; parang ugong ng tinig ng Diyos na Makapangyarihan, parang ragasa ng isang malaking hukbo. Nang sila’y tumigil, ibinabâ nila ang kanilang mga pakpak.
At mula sa ibabaw ng bubungan, narinig ang isang malakas na tinig. Nang tumigil nga ng paglipad ang apat na nilalang, binayaan nilang nakalaylay ang kanilang mga pakpak.
Sa ibabaw ng bubungan, naroon ang tila tronong yari sa safiro at may nakaupong parang isang tao. Mula sa baywang nito pataas ay may nagniningning na tila makinis na tanso. Sa ibaba naman ay may nakapalibot na apoy na nakakasilaw, na ang kulay ay parang bahaghari.
Ganyan ang katulad ng kaluwalhatian ni Yahweh. Nang makita ko ito, ako’y nagpatirapa, at may narinig akong tinig.
Ebanghelyo: Mateo 17:22-27
Nang magkatipon sa Galilea ang mga alagad, sinabi sa kanila ni Jesus, “Ang Anak ng Tao ay pagtataksilan at papatayin, ngunit siya’y muling bubuhayin sa ikatlong araw.” At sila’y lubhang nalungkot.
Pagdating nila sa Capernaum, lumapit kay Pedro ang mga maniningil ng buwis para sa templo. “Nagbabayad ba ng buwis para sa templo ang inyong guro?” tanong nila.
“Opo,” sagot ni Pedro. Nang pumasok siya sa bahay, tinanong siya ni Jesus, “Ano sa palagay mo, Simon? Sino ang dapat magbayad ng buwis sa hari ng isang bansa, ang mga mamamayan ba, o ang mga dayuhan?” “Ang mga dayuhan po,” tugon ni Pedro.
Sinabi ni Jesus, “Kung gayon, hindi dapat magbayad ang mga mamamayan. Gayunman, para wala silang masabi sa atin, pumunta ka sa lawa at mamingwit ka. Kunin mo ang unang isdang mahuli mo, ibuka mo ang bibig niyon, at may makikita kang isang malaking salaping pilak. Kunin mo iyon at ibayad mo para sa buwis nating dalawa.”
Pagninilay:
Nalungkot ang mga alagad noong nabanggit niya ang propesiya ng kanyang sasapiting pagkamatay at pagpapakasakit sa Krus. Tulad ng Panginoon, na nagdusa para sa ating kaligtasan dahil sa lubos na pagmamahal sa atin, tayo rin ay may kanya-kanyang krus na kailangang harapin sa buhay. Mga krus, suliranin at problema sa buhay na atin lamang mapagtatagumpayan kung ating gagayahin ang Panginoon.
Ang Diyos mismo ay nalagpasan ang lahat ng ito sa kanyang Kapangyarihan na nagtagumpay laban sa kamatayan. Pinakita niya ang kawalang kapangyarihan ng problema at kasalanan at kasamaan ng mundo. Sa unang pagbasa, natunghayan natin ang katotohan ng kaluwalhatian ng Diyos. Ito ang katotohanan.
Kung kasama natin ang Panginoon, hindi lahat ng paghihirap ay mauuwi sa sawi at kapighatian. Laging may lunas sa Diyos at kapalit na kaginhawaan.
Upang tayo ay makasama sa tagumpay ng Diyos na ito, tayo ay tinatawag na maging tulad Niya. Isa sa katangian ng Panginoon ay pagiging matapat. Hindi naman Niya kailangang sumunod sa patakaran dahil Siya naman ay Anak ng Diyos. Hindi naman Siya tulad ng ibang tao na sumasalalim sa batas, ngunit bilang pagpapakumbaba at respeto sa tao, pinili niya na tumupad pa rin sa kailangang obligasyon ng ordinaryong mamamayan.
Sino kaya sa atin ang may ganitong respeto sa alintutunin ng batas at pamahalaan? Sa panahon ngayon na puro bagyo at malalakas na ulan, kitang kita ang karagatan at mga ilog na puno ng basura na naipon. Binabalik ito ng Inang Kalikasan sa atin dahil ito ang dulot natin sa kanya.
Nakakaligtaan ng iba na isa sa pinakamahalagang aspeto ng kabanalan ay simpleng pagsunod at pagmamalasakit sa kapwa? Kung tayo ay may tunay na malasakit sa kapwa, mayroon tayong malasakit sa ating kapalagiran. Maging sa ating mga kanya-kanyang bahay at pamahalaan. Maging isang ordinaryong mabuting mamamayan at matapat ay malaking bagay na dahil ito ay nakakaapekto sa karamihan.
Kung gusto natin ng pagbabago. Tayo ay magsimula sa ating sarili. Sa maliliit na bagay na ating ginagawa ito ay mahalaga. Kahit pa ginagawa ng lahat, hindi ibig sabihin ito ay tama. Hindi porket nagkakalat ang lahat sa tabi-tabi ay gagawin na natin.
Mukha man itong walang epekto ngunit ang totoo ay napakahalaga nito. Hindi man makita ng tao. Kitang kita ng Diyos ang ating pagiging matapat. Siya mismo ang magbabalik ng ating katapatan sa kanya. Kung ito ay iaalay natin sa kanya, ito ay maaring maging daan ng ating kaligtasan.
Hindi madaling maging matapat anumang sitwasyon sa buhay at saan man. Kailangan nito ng matinding paniniwala sa ating pinaghahawakang asal at kahalagahan ng buhay.
Kung buong puso ang pagiging matapat natin sa tao, sa pamayanan ay buong puso at buong buhay din ang pagiging matapat natin sa Diyos. Ialay natin ito sa Kanya at magsimula sa maliit at sa kanya-kanyang buhay. Lahat ito ay mahalaga sa paningin ng mata ng Diyos. Tulad ni Jesus sa kanyang kababaang loob at katapatan sa lahat ng paraan.
Panalangin: Panginoon, tulungan mo akong maging matapat sa lahat ng aking gawain tulad mo. Amen. +
Pagpalain nawa tayo ng Mapagmahal at Makapangyarihang Diyos ngayon at magpakailanman. Amen +
Maraming Salamat sa Inyong Pagsubaybay!
Tulungan ninyo kaming ipamahagi ang Salita ng Diyos sa pamamagitan ng pag-CLICK at SHARE nito. I-TAG na rin ang inyong mga kaibigan sa post na ito!
Copyright Reflections Written By: Admin. FMM Francesca Maria Margarita
