Agosto 9, 2018. Huwebes. Ika-18 Linggo ng Karaniwang Panahon.
Salmo 51: D’yos ko, sa aki’y likhain tapat na puso’t loobin
Unang Pagbasa: Jeremias 31:31-34
Sinasabi ni Yahweh, “Darating ang panahon na gagawa ako ng bagong tipan sa Israel at sa Juda. Ito’y hindi tulad ng kasunduang ginawa ko sa kanilang mga ninuno, nang ilabas ko sila sa Egipto. Bagama’t para akong isang asawa sa kanila, sinira nila ang kasunduang ito.
Ganito ang gagawin kong kasunduan sa bayan ng Israel pagdating ng panahon: Itatanim ko sa kanilang kalooban ang aking kautusan; isusulat ko ito sa kanilang mga puso. Ako ang kanilang magiging Diyos at sila ang aking magiging bayan.
Hindi na nila kailangang turuan ang isa’t isa at sabihing, ‘Kilalanin mo si Yahweh’; sapagkat ako’y makikilala nilang lahat, mula sa pinakaaba hanggang sa pinakadakila, sapagkat patatawarin ko sila sa kanilang kasalanan at kalilimutan ko na ang kanilang kasamaan.”
Ebanghelyo: Mateo 16:13-23
Nang dumating si Jesus sa bayan ng Cesarea ng Filipos, tinanong niya ang kanyang mga alagad, “Ano ang sinasabi ng mga tao patungkol sa Anak ng Tao?” At sumagot sila, “Ang sabi po ng ilan kayo si Juan na Tagapagbautismo. Sabi po naman ng iba, kayo si Elias. At may nagsasabi pong kayo si Jeremias, o isa sa mga propeta.”
Tinanong ulit sila ni Jesus, “Ngunit para sa inyo, sino ako?” Sumagot si Simon Pedro, “Kayo po ang Cristo, ang Anak ng Diyos na buháy.” Sinabi sa kanya ni Jesus, “Mapalad ka, Simon na anak ni Jonas! Sapagkat ang katotohanang ito’y hindi inihayag sa iyo ng sinumang tao kundi ng aking Ama na nasa langit. At sinasabi ko sa iyo, ikaw ay Pedro, at sa ibabaw ng batong ito ay itatayo ko ang aking iglesya at ang pintuan ng daigdig ng mga patay ay hindi magtatagumpay laban sa kanya.
Ibibigay ko sa iyo ang mga susi ng kaharian ng langit. Ang ipagbawal mo sa lupa ay ipagbabawal sa langit, at ang ipahintulot mo sa lupa ay ipahihintulot din sa langit.”
At mahigpit niyang iniutos sa kanyang mga alagad na huwag sabihin kaninuman na siya nga ang Cristo. Mula noon ay ipinaalam na ni Jesus sa kanyang mga alagad ang mangyayari sa kanya. Sinabi niya, “Dapat akong magtungo sa Jerusalem at magdanas ng maraming hirap sa kamay ng mga pinuno ng bayan, mga punong pari at mga tagapagturo ng Kautusan. Ako’y papatayin, ngunit sa ikatlong araw ako’y muling mabubuhay.”
Dinala siya ni Pedro sa isang tabi at sinimulang pagalitan, “Panginoon, huwag nawang itulot ng Diyos! Kailanma’y hindi iyan mangyayari sa inyo.”
Ngunit hinarap siya ni Jesus at sinabihan, “Umalis ka sa harapan ko, Satanas! Hadlang ka sa aking landas. Ang iniisip mo’y hindi sa Diyos kundi sa tao.”
Pagninilay:
Sino nga ba ang Diyos sa atin? Napakaraming iba’t ibang pagtingin ng mga tao sa Panginoon. Hindi lahat base sa katotohanan. Ang sagot ni Pedro na “Kayo ang Cristo, Anak ng Diyos na Buhay” ang siyang isang katotohanang dapat nating matandaan sa ating kanya-kanyang buhay. Ibig sabihin ng Cristo ay “Mesiyas” o “Tagapagligtas”. Tinatanggap na natin kaya ang Panginoong Jesus bilang ating tagapagligtas?
Malalaman nating tinatanggap natin siya sa ating puso bilang tagapagligtas kung mayroon tayong pananalig sa kanya. Kung lahat nga ng pangangailangan sa ating buhay ay inihahabilin natin sa kanya. Kung tayo ay naniniwala sa buhay na walang hanggan na ating makakamit sa pamamagitan ng pagsunod at pananampalataya sa kanya hanggang huli. Tinatanggap natin siya kung lahat ng ating suliranin ay sa kanya tayo kumakapit at umaasang mabibigyan ng lunas.
Kay raming tao sa paligid, mananalangin lamang kung may kailangan. Ang Diyos para sa kanila ay isang doktor na tatawagin lamang kung may sakit, o isang ATM kung kailan kailangan ng pera, saka lamang lalapit o saka lamang nakakaalala. Hindi ganito ang pakikipag-ugnay na gusto ng DIyos sa atin. Gusto niya tayong makapiling sa anumang aspeto ng ating pamumuhay. Sa lahat ng ating pangangailangan. Sa bawat oras, minuto at segundo ng ating buhay gusto ng Diyos maging kasama natin sa tuwa man o sa lungkot.
Itinampok sa ebanghelyo ang paghahabiliin ni Jesus kay Pedro ng kanyang simbahan. Tayo ang bumubuo sa katawan ng simbahan. Sinabi ng Panginoon na kahit ano mang atake at paghihirap ang danasin natin, hindi tayo matatabunan nang lahat ng ito. Manalig lamang tayo sa Kanya. Ganoon din naman sa atin. Walang kahit anong paghihirap ang makakabalakid sa atin upang hind imaging masaya. Sa pamamagitan ng paghihirap ng Diyos, tayo ay kanyang iniligtas. Napagtagumpayan na niyang lahat ng ito sa kanyang mga sinapit at muling pagkabuhay.
Bakit nga ba sinabihan ni Jesus si Pedro na “Umalis ka sa harapan ko Satanas!”? Matapos lamang Niya magpahayag ng kanyang matibay na pananampalataya. Ito ay dahil siya ay pinipilit manguna sa Panginoon. Walang dapat makabalakid sa nakaantabay na paghihirap ng Panginoon sa Krus. Dahil dito, sa kanyang paghihirap, at muling pagkabuhay dito tayo naligtas. Manalig tayo sa kanya, at pasanin natin ang ating sariling mga suliranin nang may buong pag-asa at buong pagmamahal. Sapagkat lahat ng buo at tunay na pagmamahal ay may kaakibat na sakripisyo at paglilingkod nang puso. Tulad na lamang ng ating buhay pamilya.
Sa ating mga tahanan, nagsisimula ang pagkakawanggawa at paninilbihan ng matapat nang walang kabayaran. Kung ito ay ating gagampanan lahat ng ating tungkulin sa ating mga kanya-kanyang buhay, tayo ay makakasama rin sa kanyang muling pagkabuhay. Lahat ng bagay ay magiging maganda at maaliwas ulit. Lagi tayong makakapagsimula nang bago kasama ng Panginoon.
Panalangin: Panginoon, ako ay nanalig sa iyo. Pagtibayin mo ang aking pananampalataya. Ibigay mo ang iyong lakas sa kabila ng aking mga hinaharap ngayon. Amen. +
Pagpalain nawa tayo ng Mapagmahal at Makapangyarihang Diyos ngayon at magpakailanman. Amen +
Maraming Salamat sa Inyong Pagsubaybay!
Tulungan ninyo kaming ipamahagi ang Salita ng Diyos sa pamamagitan ng pag-CLICK at SHARE nito. I-TAG na rin ang inyong mga kaibigan sa post na ito!
Copyright Reflections Written By: Admin. FMM Francesca Maria Margarita
